Kokaina - (prawie) wszystko co powinniście o niej wiedzieć
WPROWADZENIE
Kokaina jest substancją występującą naturalnie w przyrodzie, otrzymywaną z liści roślin rdzennie południowo-amerykańskich. farmakologicznie, kokaina ma dwa podstawowe zastosowania:
- jako potencjalny środek znieczulający )
- jako bardzo silny STYMULANT (stymulator)
kokainy używa się w południowej ameryce od ponad 3000 lat, w stanach od xix wieku w kilku różnych formach: listków, papki, proszku i tzw. COCAINE BASE (FREEBASE & CRACK) - czyli kokainy zasadowej. postać, w jakiej narkotyk występuje, ma wpływ na sposób jego przyjmowania oraz, co jest tego konsekwencją, intensywność i długość działania. przykład: dla mocnego efektu proszek kokainowy może być wstrzyknięty, wciągnięty do nosa lub zjedzony, podczas gdy `kraka` można jedynie wypalić.
Kokaina... a skąd się ona właściwie wzięła...?
... a z ameryki południowej. tamtejsi indianie używają liści rośliny zwanej `coca` już od 3000 lat. jest to związane historycznie z ich ceremoniami religijnymi. dziś żuje się je regularnie w peru i boliwii ze względu na ich właściwości (!) lecznicze. żucie listków powoduje długotrwałą euforię, która zmniejsza apetyt, zwiększa wytrzymałość fizyczną oraz przeciwdziała symptomom choroby górskiej i niedotlenienia.
wyciąg z liści `koki` uzyskano dopiero około 1860 roku i od razu użyto w lecznictwie - okazał się wielkim dobrodziejstwem w okulistyce. oprócz działania znieczulającego i zapobiegającego skurczom mięśni, kokaina zwęża tętnice i naczynia krwionośne, co zmniejsza krwawienie w rejonach ciała normalnie silnie ukrwionych. kokaina powiększa również pęcherzyki płucne, zwęża naczynia włosowate w komorach nosowych i bardzo ułatwia oddychanie. W xix wieku kokaina była reklamowana jako lekarstwo na takie dolegliwości oddechowe, jak astma, kokłusz i gruźlica. nazywano ją również afrodyzjakiem i antidotum na uzależnienie od morfiny i alkoholu. Do roku 1890 kokaina była głównych składnikiem wielu eliksirów o których mówiono, że przynoszą ulgę w depresji i wielu innych schorzeniach. Wchodziła również w skład cygar, papierosów, gum do żucie oraz (UWAGA!) napojów do picia, przede wszystkim coca-coli niestety, dzisiejsza coca-cola nie zawiera już kokainy
W 1891 roku zanotowano 200 śmierci spowodowanych "upojeniem kokainowym". Według szacunków, populacja amerykańska 1906 roku - stanowiąca połowę dzisiejszej - skonsumowała tyle kokainy, co w 1976 roku. Na początku tegoż stulecia zapanowała opinia, że użycie kokainy powoduje wzrost przestępczości. w 1914 roku 46 stanów u.s.a., chcąc opanować falę przestępstw, uchwaliło rozwiązania legislacyjne dotyczące dystrybucji kokainy. Tego samego roku kongres przegłosował ustawę zwaną Harrison Narcotics Act, zakazującą używania kokainy w celach niemedycznych. Gdy kokaina zaczęła znikać z rynku, inny narkotyk, jeszcze wtedy legalny, zajął jej miejsce. Charakteryzował się bardzo podobnymi fizjologicznymi i psychotropowymi efektami, a zwał się AMFETAMINA.
Co TO jest i z czym to się je?
Kokainę otrzymuję się z roślin południowo-amerykańskich. Spośród 17 gatunków roślin produkujących kokainę tylko dwa (`erythroxylon coca` i `erythroxylon novogranatense`) dostarczają wystarczającej jej ilości, żeby masowa uprawa tych roślin miała jakikolwiek sens. Te dwa gatunki, uprawiane głównie w peru, boliwii i kolumbii, dostarczają kokainy dla całego świata. listki koki mogą być przetworzone w wiele `użytecznych` form. ponieważ wszystkie one są pochodnymi rośliny zwanej koką, składnik aktywny mają ten sam.
Listki koki
Kokaina jest substancją występującą naturalnie w przyrodzie, otrzymywaną z liści roślin rdzennie południowo-amerykańskich. farmakologicznie, kokaina ma dwa podstawowe zastosowania:
- jako potencjalny środek znieczulający )
- jako bardzo silny STYMULANT (stymulator)
kokainy używa się w południowej ameryce od ponad 3000 lat, w stanach od xix wieku w kilku różnych formach: listków, papki, proszku i tzw. COCAINE BASE (FREEBASE & CRACK) - czyli kokainy zasadowej. postać, w jakiej narkotyk występuje, ma wpływ na sposób jego przyjmowania oraz, co jest tego konsekwencją, intensywność i długość działania. przykład: dla mocnego efektu proszek kokainowy może być wstrzyknięty, wciągnięty do nosa lub zjedzony, podczas gdy `kraka` można jedynie wypalić.
... a z ameryki południowej. tamtejsi indianie używają liści rośliny zwanej `coca` już od 3000 lat. jest to związane historycznie z ich ceremoniami religijnymi. dziś żuje się je regularnie w peru i boliwii ze względu na ich właściwości (!) lecznicze. żucie listków powoduje długotrwałą euforię, która zmniejsza apetyt, zwiększa wytrzymałość fizyczną oraz przeciwdziała symptomom choroby górskiej i niedotlenienia.
wyciąg z liści `koki` uzyskano dopiero około 1860 roku i od razu użyto w lecznictwie - okazał się wielkim dobrodziejstwem w okulistyce. oprócz działania znieczulającego i zapobiegającego skurczom mięśni, kokaina zwęża tętnice i naczynia krwionośne, co zmniejsza krwawienie w rejonach ciała normalnie silnie ukrwionych. kokaina powiększa również pęcherzyki płucne, zwęża naczynia włosowate w komorach nosowych i bardzo ułatwia oddychanie. W xix wieku kokaina była reklamowana jako lekarstwo na takie dolegliwości oddechowe, jak astma, kokłusz i gruźlica. nazywano ją również afrodyzjakiem i antidotum na uzależnienie od morfiny i alkoholu. Do roku 1890 kokaina była głównych składnikiem wielu eliksirów o których mówiono, że przynoszą ulgę w depresji i wielu innych schorzeniach. Wchodziła również w skład cygar, papierosów, gum do żucie oraz (UWAGA!) napojów do picia, przede wszystkim coca-coli niestety, dzisiejsza coca-cola nie zawiera już kokainy
W 1891 roku zanotowano 200 śmierci spowodowanych "upojeniem kokainowym". Według szacunków, populacja amerykańska 1906 roku - stanowiąca połowę dzisiejszej - skonsumowała tyle kokainy, co w 1976 roku. Na początku tegoż stulecia zapanowała opinia, że użycie kokainy powoduje wzrost przestępczości. w 1914 roku 46 stanów u.s.a., chcąc opanować falę przestępstw, uchwaliło rozwiązania legislacyjne dotyczące dystrybucji kokainy. Tego samego roku kongres przegłosował ustawę zwaną Harrison Narcotics Act, zakazującą używania kokainy w celach niemedycznych. Gdy kokaina zaczęła znikać z rynku, inny narkotyk, jeszcze wtedy legalny, zajął jej miejsce. Charakteryzował się bardzo podobnymi fizjologicznymi i psychotropowymi efektami, a zwał się AMFETAMINA.
Co TO jest i z czym to się je?
Kokainę otrzymuję się z roślin południowo-amerykańskich. Spośród 17 gatunków roślin produkujących kokainę tylko dwa (`erythroxylon coca` i `erythroxylon novogranatense`) dostarczają wystarczającej jej ilości, żeby masowa uprawa tych roślin miała jakikolwiek sens. Te dwa gatunki, uprawiane głównie w peru, boliwii i kolumbii, dostarczają kokainy dla całego świata. listki koki mogą być przetworzone w wiele `użytecznych` form. ponieważ wszystkie one są pochodnymi rośliny zwanej koką, składnik aktywny mają ten sam.
Ze względu na różne warunki naturalne w jakich dane było roślince dorastać, zawartość czystej kokainy waha się w liściach od 0.1% do 0.8%, przy czym roślinki rosnące na większych wysokościach zwykle zawierają więcej kokainy od tych, które rosną niżej. listki najczęściej się żuje, ale można także zrolować z nich papierosa czy cygaro i wypalić, jak i również zaparzyć w wodzie i wypić podobnie jak zwykłą herbatę. Papka kokainowa...
...to gęsta, ciemno-biała lub lekko brązowa, kitopodobna substancja, będąca produktem pośrednim procesu przetwarzania listków koki na proszek kokainowy. Otrzymuje się ją mieszając listki z substancją zasadową (jak np. dwuwęglan sodu), rozpuszczalnikiem organicznym (np. naftą) i wodą. Wystarczy potem tę miksturkę wstrząsnąć, by alkaloid kokainowy i rozpuszczalnik organiczny naturalnie oddzieliły się od wody i liści. te ostatnie lądują w śmietniku, podczas gdy za pomocą kwasu oddziela się od siebie alkaloid i rozpuszczalnik. Do tego, co pozostało, dodaje się znowu dwuwęglan sodu. wtedy z roztworu oddziela się substancja stała. Powstałą w ten sposób papkę usuwa się i zostawia do wyschnięcia. pod względem chemicznym, papka jest zasadową postacią kokainy (tak jak na przykład crack) i zwykle zawiera pozostałe po procesie transformacji toksyny. Ponieważ papka jest zasadą, nie jest rozpuszczalna w wodzie i jako taka nie może być wstrzyknięta czy wypita. Większa część papki zostaje przetworzona na proszek, ale można ją również palić.
Proszek...
... jest bialutki jak śnieg. ta najbardziej powszechna forma występowania kokainy jest produktem reakcji papki z kwasem solnym i wodą, z którego usunięto niepotrzebne substancje. Przed wprowadzeniem na rynek, proszek jest zwykle `rozcieńczany` poprzez dodanie wielu różnych `oszukiwaczy` jak np. cukru, innych narkotyków czy substancji obojętnych. w rezultacie czystość proszku może się znacznie różnic. podczas gdy substancja aktywna się nie zmieniła i jest taka sama jak np. w papce, proszek jest już rozpuszczalny w wodzie, dzięki czemu może być łatwo wstrzyknięty czy wypity, nie może być jednak palony jak inne, zasadowe postaci kokainy.
...to gęsta, ciemno-biała lub lekko brązowa, kitopodobna substancja, będąca produktem pośrednim procesu przetwarzania listków koki na proszek kokainowy. Otrzymuje się ją mieszając listki z substancją zasadową (jak np. dwuwęglan sodu), rozpuszczalnikiem organicznym (np. naftą) i wodą. Wystarczy potem tę miksturkę wstrząsnąć, by alkaloid kokainowy i rozpuszczalnik organiczny naturalnie oddzieliły się od wody i liści. te ostatnie lądują w śmietniku, podczas gdy za pomocą kwasu oddziela się od siebie alkaloid i rozpuszczalnik. Do tego, co pozostało, dodaje się znowu dwuwęglan sodu. wtedy z roztworu oddziela się substancja stała. Powstałą w ten sposób papkę usuwa się i zostawia do wyschnięcia. pod względem chemicznym, papka jest zasadową postacią kokainy (tak jak na przykład crack) i zwykle zawiera pozostałe po procesie transformacji toksyny. Ponieważ papka jest zasadą, nie jest rozpuszczalna w wodzie i jako taka nie może być wstrzyknięta czy wypita. Większa część papki zostaje przetworzona na proszek, ale można ją również palić.
Proszek...
... jest bialutki jak śnieg. ta najbardziej powszechna forma występowania kokainy jest produktem reakcji papki z kwasem solnym i wodą, z którego usunięto niepotrzebne substancje. Przed wprowadzeniem na rynek, proszek jest zwykle `rozcieńczany` poprzez dodanie wielu różnych `oszukiwaczy` jak np. cukru, innych narkotyków czy substancji obojętnych. w rezultacie czystość proszku może się znacznie różnic. podczas gdy substancja aktywna się nie zmieniła i jest taka sama jak np. w papce, proszek jest już rozpuszczalny w wodzie, dzięki czemu może być łatwo wstrzyknięty czy wypity, nie może być jednak palony jak inne, zasadowe postaci kokainy.
Kokaina zasadowa (cocaine base)
Otrzymuje się ją z proszku, którego ponownie pozbawiono substratu soli. w porównaniu do proszku, ta postać kokainy paruje w temperaturze niższej o ok. 100`C (ok. 98`C), jako zasada nie jest za to rozpuszczalna w wodzie i nie może zostać wstrzyknięta czy wypita, bo i tak we krwi się nie rozpuści. można ją przetworzyć w dwie kolejne formy: wolnej zasady lub `crack cocaine`, czyli `kraka`, -wolna zasada kokainy (freebase cocaine)
Otrzymuje się ją z proszku rozpuszczonego np. w amoniaku. do roztworu dodaje się następnie eter lub inny rozpuszczalnik organiczny, efektem czego jest oddzielenie się substancji stałej od reszty roztworu. Ponieważ FREEBASE jest o wiele czystszy od papki czy proszku, wielu `korzystaczy` uważa ją za zdrowszą formę draga. eter, wysoko niestabilna i łatwopalna substancja, może się zapalić i eksplodować, jeśli będzie się freebase`a paliło przed całkowitym wyparowaniem eteru, to niebezpieczeństwo zostało bardzo nagłośnione w mediach w 1980 roku, kiedy pan richard pryor doznał poparzenia 3 stopnia na twarzy, paląc właśnie freebase`a.-crack cocaine, czyli `krak`
Jego również otrzymuje się z proszku. jednak w przeciwieństwie do freebase`a, przy jego otrzymywaniu nie ma potrzeby używania substancji łatwopalnych. Proszek po prostu rozpuszcza się w roztworze dwuwęglanu sodu i wody i gotuje. Wtedy substancja stała wydziela się z roztworu, wystarczy ją już tylko osuszyć. kraka zwykle tnie się w kostki ważące od 0.1 do 0.5 grama, z 1 grama czystego proszku otrzymuje się ok. 0.89 grama kraka o czystości dochodzącej do 90%.
Podawanie kokainy
Kokaina pod każdą postacią - czy to papki, proszku, freebase`a czy kraka - powoduje takie same fizjologiczne i psychotropowe efekty, jednak ich intensywność i czas trwania są ściśle związane ze sposobem, w jaki została wprowadzona do organizmu. Postać kokainy określa sposób jej wprowadzenia do organizmu: proszek można wstrzykiwać, wciągać do nosa lub wypić, zasadę zaś tylko wypalić. ta sekcja opisuje zasady dotyczące absorpcji i rozprowadzania narkotyku wewnątrz ciała. Porównuje cztery podstawowe sposoby przyjmowania kokainy - wypicie/zjedzenie, wciąganie do nosa, palenie i wstrzyknięcie do krwi - oraz ich wpływ na rozprowadzenie narkotyku wewnątrz ciała.
Absorpcja i rozprowadzanie wewnątrz ciała
Sposób podania ma bezpośredni wpływ na wielkość absorpcji narkotyku do krwiobiegu, a co za tym idzie, na ilość kokainy, jaka trafi do systemu nerwowego i mózgu, gdzie tworzą się fizjologiczne i psychotropowe efekty. Absorpcję regulują poza tym dwa czynniki: ilość krwi, jaka płynie w miejscu wchłonięcia draga do krwi (np. żołądek czy jelita), a także wielkości powierzchni, przez jaką jest absorbowany. przykład: przy wciąganiu koki do nosa, powierzchnia `chłonąca` zastaje ograniczona do śluzówki nosowej. Już podczas palenia np. kraka, dostaje się on do wnętrza ciała przez powierzchnię równą wielkości boiska piłkarskiego (tyle miejsca zapewniają pęcherzyki płucne). Siła działania narkotyku jest również związana z proporcjami, w jakich dostanie się on do różnych części ciała. Bardzo ważne jest jaka jego ilość dosięga centralnego układu nerwowego, szczególnie mózgu. na przykład, jeśli zostanie wstrzyknięty dożylnie, cały zostanie rozprowadzony w ciele. Pozostałe `drogi` wprowadzenia go do organizmu powodują, że mniej się go dostaje do systemu nerwowego.
Początki fizjologicznych i psychotropowych efektów
Im szybciej narkotyk dostanie się do krwioobiegu, tym szybciej zostanie rozprowadzony po organizmie i tym szybciej odczuwalne będą pożądane efekty. długość i intensywność ich trwania jest ściśle związana z metodą podania narkotyku. Efekt odurzenia odczuwalny jest niedługo po wzięciu kokainy i jest postrzegany jako bardziej intensywny, jeśli została ona wstrzyknięta lub wypalona. odczucia psychotropowe, określane jako `high`, są powiązane z koncentracją narkotyku w krwi, szczególnie krwi opływającej mózg. im szybciej kokaina dotrze do mózgu, tym większe będą te odczucia; szybko również znikną. W rezultacie, te sposoby przyjmowania kokainy, które powodują szybkie i intensywne odczucia, powodują również krótsze trwanie tych efektów.
`Korzystacze` tego sposobu wprowadzania kokainy do organizmu zwykle żują listki koki podobnie, jak tabaki. Listki są zwykle zmieszane z substancją zasadową (jak na przykład wapno) i przeżute do jednolitej formy, przypominającej kulkę. Przetrzymuje się ją zwykle między dziąsłem i policzkiem, wysysając soki. można też zaparzyć listki w cieczy i wypić jak herbatę.
Ogólnie rzecz biorąc, ten sposób przyjmowania kokainy jest bardzo mało wydajny. ponieważ kokaina jest hydrolizowana (unieaktywniona) w kwasowym żołądku, nie jest praktycznie absorbowana. Jedynie w połączeniu z wysoko zasadową substancją (jak wapno), może zostać zaabsorbowana w żołądku. Absorpcja doustnie przyjętej kokainy jest jeszcze ograniczona dwoma dodatkowymi faktami. Po pierwsze, narkotyk jest częściowo metabolizowany w wątrobie, po drugie, naczynia włoskowate w ustach zmniejszają się po kontakcie z narkotykiem, zmniejszając tym samym powierzchnię, przez którą narkotyk może zostać zaabsorbowany.
Doustnie przyjęta kokaina potrzebuje około 30 minut na dostanie się do krwioobiegu. Zazwyczaj tylko 30 procent dawki jest zaabsorbowane, chociaż zdarzały się kontrolowane przypadki absorpcji przekraczającej 60 procent. Efekty psychotropowe i psychologiczne, ze względu na długi okres rozprowadzania tak przyjętej kokainy wewnątrz ciała, następują po około 60 minutach. Trwają za to nawet do 60 minut po osiągnięciu przez `korzystacza` haja.
Wciąganie do nosa / wdychanie
Zwolennicy tej metody po prostu wciągają kokainę do nosa. proszek wcześniej zostaje podzielony na kilka `linii`, każda po około 35mg, a następnie zostaje wciągnięty do nosa przez cienką słomkę/rurkę i zaabsorbowany do krwi przez śluzówkę. podobnie jak poprzednia metoda, wciąganie do nosa nie jest najbardziej efektywnym sposobem przyjmowania kokainy. Kokaina zmniejsza naczynia włosowate w nosie, zmniejszając w ten sposób stopień absorpcji narkotyku. Efektywność tego sposobu jest zależna od wielkości dawki - większe dawki są absorbowane w większym stopniu, niż małe. Badania (!) pokazały, że tylko 28% 64mg dawki podanej przez nos zostało zaabsorbowane, podczas gdy 96mg dawka została zaabsorbowana w 69%. kokaina wzięta do nosa przechodzi do krwi po około 3 - 5 minutach. Efekty odczuwalne są szybciej, niż przy kokainie podawanej doustnie. maxymalne efekty fizjologiczne są odczuwalne po 40 minutach, a psychotropowe po 20, czas trwania - do 60 minut po osiągnięciu `haja`.
Zastrzyki
Przed wstrzyknięciem proszek rozpuszcza się w cieczy, dopiero potem wstrzykuje się go do żyły.
To bardzo wydajny sposób przyjmowania narkotyku, ale potencjalnie problematyczny. ponieważ kokaina zostaje wstrzyknięta bezpośrednio do krwioobiegu, omijane zostają naturalne systemy obronne organizmu. Nie znając dokładnie czystości porcji, nie zawsze można właściwie ocenić wielkość dawki. Można się w ten sposób narazić na nieoczekiwane następstwa ewentualnego przedawkowania. Co więcej, ten sposób przyjmowania narkotyku wymaga sterylnych warunków.
Tak przyjęta kokaina dostaje się w całości do krwioobiegu, a dotarcie do mózgu zabiera jej około jednej minuty, czas potrzebny do osiągnięcia maxymalnych efektów psychotropowych i fizjologicznych jest zdecydowanie krótszy, niż w przypadku dwóch poprzednio omawianych sposobów. Maksymalny efekt fizjologiczny jest zauważalny już po 10 minutach, a psychotropowy po 4, oba trwają po około 30 minut.
Inhalacja (palenie)
Zasada kokainy (papka, freebase, crack) zwykle jest palona w fajkach zbudowanych ze szklanych miseczek z gęstą siateczką, która podtrzymuje narkotyk. Taką fajkę następnie z jednej strony się podgrzewa (np. zapalniczką), co powoduje parowanie zasady kokainowej. Opary można wtedy wdychać przez odpowiednio skonstruowaną fajkę.
Cracka można również rozdrobnić, sformować papierosa (z ewentualnym dodatkiem tytoniu) i tak po prostu, wypalić. palenie kokainy łączy wydajność, jaką daje wstrzykiwanie jej do żyły, z względną łatwością konsumpcji, jaką daje palenie. absorpcja tak podanego narkotyku jest ułatwiona przez ogromną powierzchnię, jaką mają pęcherzyki płucne. dzięki temu kokaina dostaje się do krwi niemal natychmiast, a dotarcie do mózgu zajmuje jej tylko 19 sekund! niestety, tylko 30 do 60 procent dostępnej dawki zostaje zaabsorbowane, ze względu na niecałkowite wyparowanie jej i niestabilność temperatury podgrzewania.
Palacze osiągają maxymalny efekt fizjologiczny po dwóch minutach, a psychotropowy po minucie. utrzymują się one przez około 30 minut.
Efekty powodowane przez kokainę
Kokaina to najpotężniejszy stymulant (naturalnego pochodzenia) centralnego układu nerwowego. Podczas gdy różne sposoby przyjmowania tego narkotyku nie powodują różnych efektów fizjologicznych i psychotropowych, mają duży wpływ na ich natychmiastowość, długość trwania i intensywność. Poniższe paragrafy omawiają fizjologiczne i psychotropowe efekty powodowane przez kokainę.
Kokaina pod każdą postacią - czy to papki, proszku, freebase`a czy kraka - powoduje takie same fizjologiczne i psychotropowe efekty, jednak ich intensywność i czas trwania są ściśle związane ze sposobem, w jaki została wprowadzona do organizmu. Postać kokainy określa sposób jej wprowadzenia do organizmu: proszek można wstrzykiwać, wciągać do nosa lub wypić, zasadę zaś tylko wypalić. ta sekcja opisuje zasady dotyczące absorpcji i rozprowadzania narkotyku wewnątrz ciała. Porównuje cztery podstawowe sposoby przyjmowania kokainy - wypicie/zjedzenie, wciąganie do nosa, palenie i wstrzyknięcie do krwi - oraz ich wpływ na rozprowadzenie narkotyku wewnątrz ciała.
Absorpcja i rozprowadzanie wewnątrz ciała
Sposób podania ma bezpośredni wpływ na wielkość absorpcji narkotyku do krwiobiegu, a co za tym idzie, na ilość kokainy, jaka trafi do systemu nerwowego i mózgu, gdzie tworzą się fizjologiczne i psychotropowe efekty. Absorpcję regulują poza tym dwa czynniki: ilość krwi, jaka płynie w miejscu wchłonięcia draga do krwi (np. żołądek czy jelita), a także wielkości powierzchni, przez jaką jest absorbowany. przykład: przy wciąganiu koki do nosa, powierzchnia `chłonąca` zastaje ograniczona do śluzówki nosowej. Już podczas palenia np. kraka, dostaje się on do wnętrza ciała przez powierzchnię równą wielkości boiska piłkarskiego (tyle miejsca zapewniają pęcherzyki płucne). Siła działania narkotyku jest również związana z proporcjami, w jakich dostanie się on do różnych części ciała. Bardzo ważne jest jaka jego ilość dosięga centralnego układu nerwowego, szczególnie mózgu. na przykład, jeśli zostanie wstrzyknięty dożylnie, cały zostanie rozprowadzony w ciele. Pozostałe `drogi` wprowadzenia go do organizmu powodują, że mniej się go dostaje do systemu nerwowego.
Początki fizjologicznych i psychotropowych efektów
Im szybciej narkotyk dostanie się do krwioobiegu, tym szybciej zostanie rozprowadzony po organizmie i tym szybciej odczuwalne będą pożądane efekty. długość i intensywność ich trwania jest ściśle związana z metodą podania narkotyku. Efekt odurzenia odczuwalny jest niedługo po wzięciu kokainy i jest postrzegany jako bardziej intensywny, jeśli została ona wstrzyknięta lub wypalona. odczucia psychotropowe, określane jako `high`, są powiązane z koncentracją narkotyku w krwi, szczególnie krwi opływającej mózg. im szybciej kokaina dotrze do mózgu, tym większe będą te odczucia; szybko również znikną. W rezultacie, te sposoby przyjmowania kokainy, które powodują szybkie i intensywne odczucia, powodują również krótsze trwanie tych efektów.
Sposoby wprowadzania draga do organizmu:
żucie / jedzenie `Korzystacze` tego sposobu wprowadzania kokainy do organizmu zwykle żują listki koki podobnie, jak tabaki. Listki są zwykle zmieszane z substancją zasadową (jak na przykład wapno) i przeżute do jednolitej formy, przypominającej kulkę. Przetrzymuje się ją zwykle między dziąsłem i policzkiem, wysysając soki. można też zaparzyć listki w cieczy i wypić jak herbatę.
Ogólnie rzecz biorąc, ten sposób przyjmowania kokainy jest bardzo mało wydajny. ponieważ kokaina jest hydrolizowana (unieaktywniona) w kwasowym żołądku, nie jest praktycznie absorbowana. Jedynie w połączeniu z wysoko zasadową substancją (jak wapno), może zostać zaabsorbowana w żołądku. Absorpcja doustnie przyjętej kokainy jest jeszcze ograniczona dwoma dodatkowymi faktami. Po pierwsze, narkotyk jest częściowo metabolizowany w wątrobie, po drugie, naczynia włoskowate w ustach zmniejszają się po kontakcie z narkotykiem, zmniejszając tym samym powierzchnię, przez którą narkotyk może zostać zaabsorbowany.
Doustnie przyjęta kokaina potrzebuje około 30 minut na dostanie się do krwioobiegu. Zazwyczaj tylko 30 procent dawki jest zaabsorbowane, chociaż zdarzały się kontrolowane przypadki absorpcji przekraczającej 60 procent. Efekty psychotropowe i psychologiczne, ze względu na długi okres rozprowadzania tak przyjętej kokainy wewnątrz ciała, następują po około 60 minutach. Trwają za to nawet do 60 minut po osiągnięciu przez `korzystacza` haja.
Wciąganie do nosa / wdychanie
Zwolennicy tej metody po prostu wciągają kokainę do nosa. proszek wcześniej zostaje podzielony na kilka `linii`, każda po około 35mg, a następnie zostaje wciągnięty do nosa przez cienką słomkę/rurkę i zaabsorbowany do krwi przez śluzówkę. podobnie jak poprzednia metoda, wciąganie do nosa nie jest najbardziej efektywnym sposobem przyjmowania kokainy. Kokaina zmniejsza naczynia włosowate w nosie, zmniejszając w ten sposób stopień absorpcji narkotyku. Efektywność tego sposobu jest zależna od wielkości dawki - większe dawki są absorbowane w większym stopniu, niż małe. Badania (!) pokazały, że tylko 28% 64mg dawki podanej przez nos zostało zaabsorbowane, podczas gdy 96mg dawka została zaabsorbowana w 69%. kokaina wzięta do nosa przechodzi do krwi po około 3 - 5 minutach. Efekty odczuwalne są szybciej, niż przy kokainie podawanej doustnie. maxymalne efekty fizjologiczne są odczuwalne po 40 minutach, a psychotropowe po 20, czas trwania - do 60 minut po osiągnięciu `haja`.
Zastrzyki
Przed wstrzyknięciem proszek rozpuszcza się w cieczy, dopiero potem wstrzykuje się go do żyły.
To bardzo wydajny sposób przyjmowania narkotyku, ale potencjalnie problematyczny. ponieważ kokaina zostaje wstrzyknięta bezpośrednio do krwioobiegu, omijane zostają naturalne systemy obronne organizmu. Nie znając dokładnie czystości porcji, nie zawsze można właściwie ocenić wielkość dawki. Można się w ten sposób narazić na nieoczekiwane następstwa ewentualnego przedawkowania. Co więcej, ten sposób przyjmowania narkotyku wymaga sterylnych warunków.
Tak przyjęta kokaina dostaje się w całości do krwioobiegu, a dotarcie do mózgu zabiera jej około jednej minuty, czas potrzebny do osiągnięcia maxymalnych efektów psychotropowych i fizjologicznych jest zdecydowanie krótszy, niż w przypadku dwóch poprzednio omawianych sposobów. Maksymalny efekt fizjologiczny jest zauważalny już po 10 minutach, a psychotropowy po 4, oba trwają po około 30 minut.
Inhalacja (palenie)
Zasada kokainy (papka, freebase, crack) zwykle jest palona w fajkach zbudowanych ze szklanych miseczek z gęstą siateczką, która podtrzymuje narkotyk. Taką fajkę następnie z jednej strony się podgrzewa (np. zapalniczką), co powoduje parowanie zasady kokainowej. Opary można wtedy wdychać przez odpowiednio skonstruowaną fajkę.
Cracka można również rozdrobnić, sformować papierosa (z ewentualnym dodatkiem tytoniu) i tak po prostu, wypalić. palenie kokainy łączy wydajność, jaką daje wstrzykiwanie jej do żyły, z względną łatwością konsumpcji, jaką daje palenie. absorpcja tak podanego narkotyku jest ułatwiona przez ogromną powierzchnię, jaką mają pęcherzyki płucne. dzięki temu kokaina dostaje się do krwi niemal natychmiast, a dotarcie do mózgu zajmuje jej tylko 19 sekund! niestety, tylko 30 do 60 procent dostępnej dawki zostaje zaabsorbowane, ze względu na niecałkowite wyparowanie jej i niestabilność temperatury podgrzewania.
Palacze osiągają maxymalny efekt fizjologiczny po dwóch minutach, a psychotropowy po minucie. utrzymują się one przez około 30 minut.
Efekty powodowane przez kokainę
Kokaina to najpotężniejszy stymulant (naturalnego pochodzenia) centralnego układu nerwowego. Podczas gdy różne sposoby przyjmowania tego narkotyku nie powodują różnych efektów fizjologicznych i psychotropowych, mają duży wpływ na ich natychmiastowość, długość trwania i intensywność. Poniższe paragrafy omawiają fizjologiczne i psychotropowe efekty powodowane przez kokainę.
efekty fizjologiczne
kokaina, jak inne stymulanty centralnego systemu nerwowego takie jak kofeina, amfetamina czy nikotyna, powodują stan podniecenia, euforii, zwiększają energię. Kokaina działa na centralny system nerwowy powodując zwiększenie ilości hormonu NOREPINEPHRINE (ang). powoduje to wzmożoną aktywność fizyczną z delikatnymi dreszczami i konwulsjami kończyn. w układzie krwionośnym można zauważyć wzmożoną aktywność serca, zwiększenie ciśnienia krwi (nabrzmiałe żyły) i inne efekty, podobne do tych powodowanych przez nadciśnienie. Zasięg tych zmian jest różny dla każdego sposobu przyjmowania narkotyku, te najbardziej wydajne - inhalacja i zastrzyki - powodują największe zmiany. Kokaina powoduje poza tym zwężanie się naczyń krwionośnych, rozszerzanie się pęcherzyków płucnych i zwężenie naczyń włosowatych w nosie, powoduję również małą stratę ciepła, dlatego też `korzystacze` często odczuwają zwiększoną temperaturę ciała. W przypadkach przedawkowania kokainy zauważono temperaturę ciała przekraczającą 114`F.
efekty psychotropowe
Kokaina wpływa również na ilość DOPAMINE (ang), odpowiedzialnego za ośrodki przyjemności w mózgu, powodując odczucie euforii, zmniejsza niepokój i zwiększa poczucie pewności siebie, zwłaszcza w kontaktach międzyludzkich. duże dawki kokainy, wprowadzone którymś z efektywnych sposobów do organizmu, powodują euforyczne doświadczenia, które kreują jaskrawe, długo terminowe wspomnienia, stanowiące podstawę dla później pojawiającej się ochoty na narkotyk. Przy większych dawkach zauważono również powstawanie halucynacji, takich jak np. odczucie, że po skórze chodzą robaki. Jednym z efektów używania kokainy jest również ogromna chęć spróbowania innych narkotyków, także alkoholu.Uzależnienie się od narkotyku
Uzależnienie może nastąpić na dwóch płaszczyznach: fizjologicznej i psychicznej. uzależnienie od substancji aktywnych w narkotykach określa się zbiór symptomów, które wskazują, że dana osoba ma osłabioną kontrolę nad używaniem takich substancji pomimo ich oczywistych niekorzystnych konsekwencji.
mechanizm uzależnienia
na poziom i ostrość uzależnienia od kokainy mają wpływ dwa czynniki: sposób wprowadzania do organizmu i tolerancja organizmu.
uzależnienie fizjologiczne odróżnieniu od innych narkotyków, kokaina NIE UZALEŻNIA fizjologicznie (narkotyki, które powodują takie uzależnienie to na przykład heroina, morfina, kodeina, nikotyna). podczas kuracji odwykowej odczuwa się silną depresję, pobudzenie. te symptomy, mające związek z układami wewnętrznymi ciała nie mają jednak wpływu na jego poprawne funkcjonowanie i raczej określa się je jako skutki uzależnienia psychicznego.
uzależnienie psychiczne
to wewnętrzny przymus ciągłego używania narkotyku ze względu na jego euforyczne efekty pomimo niekorzystnych skutków, jakie mogą wystąpić. kokaina wydobywa z człowieka ogromne ilości energii. część `użytkowników` tego narkotyku często przesadza z jego ilością, będąc podatnym na nadużycie. to łaknienie jest spowodowane UZALEŻNIENIEM PSYCHICZNYM, powoduje ciągłe zwiększanie dawek, jeśli taki amator kokainy nie narzuci sobie ściśle określonych ilości, które chce brać. taka pogoń za euforią często jest tak wielka, że wiele osób całkowicie ignoruje oznaki psychicznego i fizycznego niebezpieczeństwa. przy dłuższym zażywaniu kokainy odczucia euforii, wiary w siebie i rozradowania zmniejszają się, a ich miejsce zaczyna z wolna zajmować depresja i podenerwowanie. często, aby ominąć te niemiłe konsekwencje, `korzystacze` zwiększają dawki do ogromnych ilości odlatując na kilka godzin, a nawet dni.
psychologiczne czynniki uzależnienia są takie same dla wszystkich psychoaktywnych narkotyków. na przykład, osoba uzależniona od tego rodzaju narkotyków może okazywać chęć przyjmowania ich przez dłuższy czas, niż to na początku zakładała. osoby, którym sprawy wymknęły się już spod kontroli, biorą coraz większe dawki narkotyku, ale zarazem coraz słabiej doświadczają jego efektów. ponieważ taka osoba nie potrafi sama zmniejszyć ilości branej kokainy lub całkowicie przestać brać, okoliczności związane ze zdobywaniem, przygotowaniem i naćpaniem się zabierają jej coraz więcej czasu.
mechanizm uzależnienia
na poziom i ostrość uzależnienia od kokainy mają wpływ dwa czynniki: sposób wprowadzania do organizmu i tolerancja organizmu.
sposób wprowadzania do organizmu
jak napisałem wcześniej, kokaina, bez względu na sposób wprowadzenia do organizmu, powoduje te same efekty `specjalne`, ale różniące się intensywnością i czasem trwania. z powodu związku między sposobem wprowadzenia narkotyku do ciała a intensywnością i czasem trwania jego działania, stanowi ważny czynnik przy określaniu prawdopodobieństwa, że zażywanie kokainy doprowadzi do uzależnienia. po pierwsze, intensywność działania i efekty psychotropowe są większe dla metod bardziej efektywnych, które dostarczają narkotyk szybciej do mózgu. po drugie, długość trwania efektów jest odwrotnie proporcjonalna do ich intensywności.
przy wstrzykiwaniu i paleniu efekt kokainy jest niemal natychmiastowy i krótko trwający, ale mający największe prawdopodobieństwo, że `korzystacz` będzie przyjmował narkotyk często (raz dziennie, może częściej). przy jedzeniu czy braniu do nosa efekt jest słabszy, za to dłużej trwający i w mniejszym stopniu prowadzi do uzależnienia.
tolerancja organizmu
tolerancja organizmu to proces, w wyniku którego z biegiem czasu efektywność narkotyku zmniejsza się, także do osiągnięcia takich samych doznań trzeba zwiększać dawki. silną tolerancję definiuje się jako zmianę w reakcji organizmu na narkotyk w bardzo krótkim czasie. efekty kokainy zaraz znikają, mimo że narkotyk ciągle utrzymuje się w krwioobiegu. w takim przypadku "korzystacze" muszą brać coraz większe dawki narkotyku, żeby osiągnąć pożądane doznania. doświadczeni "użytkownicy" są często zdolni przyjąć dawkę kokainy, która zabiłaby osobę "początkującą".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentujcie jak chcecie